Vordonisi Adası: İstanbul’un Batık Adası!
Bir zamanlar İstanbul’da 9 değil, 10 ada vardı. Peki ya bu ada neredeydi?
Vordonisi isimli bu batık ada, Bostancı Çöken ve Höreke isimleri ile bilinen iki küçük adacığın tam altında bulunuyor. İşte bu küçük adacıklar bir zamanlar insanların yaşadığı büyük bir adanın geriye kalan kısmını oluşturuyor.
Vordonisi nasıl battı;
Vordonos veya diğer adı ile Vordonisi adasına ulaşmak için günümüzden yaklaşık bin yıl öncesine gitmemiz gerek. Bizans döneminde bu ada sürgün edilen kişilerin ve din adamları ile birlikte belli bir nüfusa sahip halkın yaşadığı bir ada idi.
Uzunca yıllar boyunca üstünde birçok dini yapı ve evlerin yer aldığı bu ada Bizans’ın başkenti İstanbul’da 1010 yılında gerçekleşen büyük bir deprem sonucunda sulara gömüldü.
Bu ada sulara gömülürken diğer adaların yerinde durmasının nedeni Vordonisi adasının diğer adalara göre daha farklı bir yapıda olmasıydı. Ancak o dönemlerde bu bilgiye sahip olmayan halk bu büyük felaketten korkmuş ve diğer ada sakinleri uzunca bir dönem korku içinde yaşamış, bazıları ise adaları terk etmiştir.
Bu felaketin ardından Vordonisi adasında yaşayan insanların hiçbiri kurtulamamıştır. Aradan geçen uzun yıllar boyunca adanın akıbeti unutulup gitmiş ve zamanla Vordonisi Adasının adı tarihe karışmıştır.
Batık adanın keşfi;
Bu adanın battığı asırlar sonra ise Akilla Milas aracılığı ile tekrar gün yüzüne çıktı. Büyük Ada doğumlu bir Rum olan Akilla Milas araştırdığı eski haritalarda şans eseri bu adayı görmüştür. Milattan sonra 500 yıllarına ait bir haritada bu adayı gören Akilla Milas, araştırmaları sonucunda ada hakkında daha fazla bilgiye ulaşabilmiş ve bu bilgileri bizlerle paylaşmıştır.
Yakın dönemde yapılan incelemeler sonucunda ise diğer adaların böyle bir tehlike içinde olmadığı ortaya çıkmıştır. Şimdilerde batık ada Vordonisi üzerinde Kuzey Doğu Marmara Su Altı Araştırmaları projesi adı altında çalışmalar hızlandırılmıştır. Bu önemli su altı şehri umarız gereken değeri görür ve tarihimize sahip çıkılabilir.
Ayrıca bu adayı keşfeden ve bizlere hatırlatmış olan Dr. Akilla Milas’a da araştırmaları için teşekkür ederiz.
